W blasku ognia

Bo któż nie lubi usiąść przy ognisku? To zwykle tutaj, tuż po zmroku, rozpoczynają się te najciekawsze integracje. Wśród przyjaciół, przy dźwiękach gitary, śpiewach i kilku kolejnych piwkach. Śmiechy, coraz śmielsze opowieści, a mimo to, łapiemy się na tym, że potrafimy popaść w zadumę i skupiając się na tańczących płomieniach, odpływamy ku tylko sobie znanym myślom. A te, mogą oderwać nas od najgorszej rzeczywistości.

W Uniwersum Metro ten obraz wygląda bardzo podobnie. Jest ognisko, czasem i podgrywający gitarzysta. Nie uświadczymy tu jednak drzew, czy świeżego powiewu nocnego wiatru, a co najwyżej nawiewu spowodowanego przeciągiem z tuneli. Tu noc trwa na okrągło, chyba że ktoś zapali światło. Tu idzie się do ogniska, by odpocząć, bo jest jaśniej i cieplej. Tu można spotkać kogoś, kto jeszcze żyje.

W takich okolicznościach rozpoczyna się wydany lata temu, w postaci e-booka, pierwszy zbiór opowiadań utrzymany w klimacie Uniwersum Metro 2033. Jakiś czas temu za pomocą fanowskiej zbiórki, można było zaopatrzyć się w ten produkt w formie drukowanej, co dla prawdziwych fanów serii było darem z niebios czyt. z tuneli.

Jeśli chodzi o teksty. Cóż, bywało różnie. Poza wprowadzeniem czeka nas dwanaście opowiadań i część z nich rewelacyjnie wpasowała się w duszną atmosferę metra. Po zgrabnym wprowadzeniu wczułem się mocno, że wszyscy siedzimy przy ognisku, zatem nie odzywając się, czekałem aż któryś w końcu zacznie wieczór z opowieściami. Poszło. Podobało mi się jak niektórzy autorzy przełamywali barierę i zanim przeszli do opowieści, wyróżniali się już przy ognisku. Przepychali się pomiędzy stałymi bywalcami ze śmiałym wstępem typu „A słyszeliście jak…”. To były bardzo dobre wejścia, poprzedzone pozdrowieniami czy też drobnymi sprzeczkami.

Niestety, czasem dobre wejście nie zawsze było wykończone w należyty sposób. Często czułem niedosyt, rozczarowanie, bądź szybko i trafnie przewidziałem finał danej opowieści. Niemniej jednak to bez wątpienia opowieści w stylu Uniwersum Metro 2033. Dziewicze, bo to przecież pierwszy zbiór polskich opowiadań w tym temacie i mające już kilka dobrych lat. Przez ostatnią dekadę, seria zdążyła rozrosnąć się do ponad kilkuset tomów za wschodnią granicą, a i u nas zdążyła zaliczyć szczyt i niestety upaść do samego dna, jak dotąd, bez szans na odrodzenie.

„W blasku ognia”, ten drukowany, to produkt zdecydowanie tylko dla fanów serii Uniwersum Metro 2033. Okładka zdecydowanie różni się od tej w formie e-booka. Złote litery, tak jak w kolejnych książkach, musiały się tu znaleźć. Obciąłbym jedynie koszty związane z papierem. Ten jest za gruby i czytając ma się wrażenie, że przerzuca się po dwie sklejone strony. Często wracałem do poprzedniej, bądź czujniej śledziłem numerację stron, czy aby nie przerzuciłem za daleko. Trochę upierdliwe, więc w przyszłości postulowałbym za lżejszym papierem.

Ogólnie, całkiem przyjemnie patrząc na całe przedsięwzięcie. Miło w czasach postapokaliptycznej suszy nasycić się tak dobrze znanym klimatem. Miło w końcu dotrzeć do tekstów, które odpychało się przez wiele lat tylko ze względu na rodzaj wydania. Miło usiąść przy ognisku, posłuchać dźwięków gitary i spojrzeć w twarze strudzonym wędrowcom. Miło pobyć, tak na sam, w blasku ognia.

Bo któż nie lubi usiąść przy ognisku? To zwykle tutaj, tuż po zmroku, rozpoczynają się te najciekawsze integracje. Wśród przyjaciół, przy dźwiękach gitary, śpiewach i kilku kolejnych piwkach. Śmiechy, coraz śmielsze opowieści, a mimo to, łapiemy się na tym, że potrafimy popaść w zadumę i skupiając się na tańczących płomieniach, odpływamy ku tylko sobie znanym myślom. A te,...

Bądźmy szczerzy, Uniwersum Metro 2033 nie może się szczycić osiągnięciem nie wiadomo jakich literackich wyżyn.

O ile pierwsze książki, które wyszły spod pióra Dmitryja Głuchowskiego były naprawdę całkiem w porządku (choć poziomu "Kantyczki dla Leibowitza" Waltera Millera nigdy nie osiągnęły),o tyle wszystko, co zostało napisane później, było już poziomem, który koniec końców skłonił mnie do zupełnego zaprzestania kupowania i czytania książek z tej serii.

Opowiadania "W blasku ognia" są świetnym przykładem na to, jak skutecznie można zniechęcić kogoś do jakiejś serii wydawniczej. Ten zbiór fanowskich opowiadań jest tak zły, że podejrzewam, że w redakcji Insignis koronawirus musiał panować już wiele lat temu, skoro podjęto decyzję o masowym wydrukowaniu takiego potworka.

Naprawdę nie rozumiem tej wydawniczej decyzji, bo ten zbiór nie reprezentuje żadnej wartości literackiej. Ciężko mi to przechodzi przez klawiaturę, ale już książki J. Szmidta są lepsze...

Myślę, że lepiej zaoszczędzić czas i nerwy i zainwestować w następujące lektury: "Puszczanie baków, praktyczny przewodnik" Toni Goffe, "Kupa Szczęścia" Adrian Shulte, "Wielki Konkurs Kup" Guido van Genechten, "Mała książka o kupie" Atalfelt Pernilla oraz "Mamo chcę kupę" Jamie Glowacki. Wymienione lektury mają charakter dydaktyczny i wszyscy wiemy czego się po nich spodziewać. Poza tym one po prostu muszą reprezentować wyższy poziom literacki, więc wybór jest prosty.

Tak już zupełnie na poważnie, jeżeli ktoś naprawdę musi przeczytać jakiś zbiór opowiadań w klimacie postapo, to ja proponuję "Czerwone Oko". To też fanowski zbiór opowiadań, ale został on wydany do gry fabularnej Neuroshima i reprezentuje mimo swoich wad wyższy poziom niż "W blasku ognia".

Bądźmy szczerzy, Uniwersum Metro 2033 nie może się szczycić osiągnięciem nie wiadomo jakich literackich wyżyn.

O ile pierwsze książki, które wyszły spod pióra Dmitryja Głuchowskiego były naprawdę całkiem w porządku (choć poziomu "Kantyczki dla Leibowitza" Waltera Millera nigdy nie osiągnęły),o tyle wszystko, co zostało napisane później, było już poziomem, który koniec...

Po przeczytaniu głównej trylogii jest to moje pierwsze spotkanie z dalszą częścią Uniwersum Metro 2033. Jak dla mnie opowiadania są tylko okej. Żadne z nich nie dorównuje jakością do głównej trylogii. Są przeciętne, nie wyróżniające się, jakiś tam klimat Metra czuć ale bez szału. Plusem jest to że czyta się je szybko i przyjemnie. Biorę się za dalsze części opowiadań ;)

Po przeczytaniu głównej trylogii jest to moje pierwsze spotkanie z dalszą częścią Uniwersum Metro 2033. Jak dla mnie opowiadania są tylko okej. Żadne z nich nie dorównuje jakością do głównej trylogii. Są przeciętne, nie wyróżniające się, jakiś tam klimat Metra czuć ale bez szału. Plusem jest to że czyta się je szybko i przyjemnie. Biorę się za dalsze części opowiadań ;)

Dobry zbiór opowiadań, powinien przypaść do gustu wielu fanom uniwersum. Dużo bardziej klimatyczny niż "Echo zgasłego światła" czy "W ruinie". Moskiewskie metro ma jednak to coś, czego nie potrafią oddać opowiadania osadzone w Polsce. I za sam klimat należy się gwiazdka wyżej niż ww. zbiory opowiadań

Poniżej oceniłem każde opowiadanie z osobna, zaraz po przeczytaniu każdego z nich. Niektóre oceny korygowałem dzień lub dwa później +- 0.5 do 1.

1) Prolog- niesamowicie klimatyczny. Jest to ciekawe wprowadzenie do następnych opowiadań.
2) Królowa tuneli: 4,5/10
3) Nocny taniec: z potencjałem, ale zakończenie pozostawia niedosyt. 6/10
4) Sprawiedliwość dla wszystkich: jakby niedokończone, urwane w środku akcji. 3,5/10
5) Obietnica: najlepsze opowiadanie w tym zbiorze. 8/10
6) Duch tuneli: dobre, tylko wszystko psuje zabieg "na szczęście to był tylko sen" (oklepane). 6,5/10
7) Płomień: z początku dobre, ale na koniec autor wyraźnie nie poradził sobie z przelaniem mocnych emocji na papier. 5/10
8) NCLNJMO: 7/10
9) Na Poliance: dobry motyw z halucynacjami [brak ostatecznej oceny]
10) Pazury i kły: w tym wypadku akurat mogło zostać trochę niedomówień :) 7/10
11) NBŚPCD: 6,5/10
12) Czasem trzeba coś poświęcić: 7/10
13) Nie wierzę w Boga: nijak tu nie pasuje, cała akcja zbioru dzieje się w Moskwie, a tutaj autor wyjechał z Łodzią (a.k.a. Rozkopane, skończyliście w końcu te drogi? :D). Kompletnie bez sensu. Z tego względu zostaje bez oceny, zbędny dodatek odstający od reszty. Oceniając samo opowiadanie jako takie: i tak jest blado. Kolejny filozoficzny bełkot na modny temat.

Edit po przeczytaniu wszystkich czterech zbiorów: miejsce #2. Zdecydowanie najlepszy klimat. Moskiewskie metro jest jednak niepodrabialne. Ten klimat w rzadko którym opowiadaniu w Polsce da się przebić. Nasze stołeczne metro w opowiadaniach to nie to samo.

Dobry zbiór opowiadań, powinien przypaść do gustu wielu fanom uniwersum. Dużo bardziej klimatyczny niż "Echo zgasłego światła" czy "W ruinie". Moskiewskie metro ma jednak to coś, czego nie potrafią oddać opowiadania osadzone w Polsce. I za sam klimat należy się gwiazdka wyżej niż ww. zbiory opowiadań

Poniżej oceniłem każde opowiadanie z osobna, zaraz po przeczytaniu...

To była pierwsza antologia z którą miałem do czynienia jeśli chodzi o Uniwersum Metro 2033. Opowiadania bardzo mi się podobały, chociaż niektóre mogły być lepiej napisane.

Teksty, które utkwiły w pamięci to:
„Płomień” autorstwa Akuumo,
„Duch tuneli” autorstwa Pawła „PalBala” Balcerka,
„Pazury i kły” autorstwa malegonosorozca,
„Obietnica” autorstwa Dariusza „Stalkera1982” Szczepańskiego.

Nie mniej Polscy jak i Rosyjscy fani Uniwersum Metro powinni być zadowoleni. :)

E-booka można dorwać za darmo w np. Google Books.

To była pierwsza antologia z którą miałem do czynienia jeśli chodzi o Uniwersum Metro 2033. Opowiadania bardzo mi się podobały, chociaż niektóre mogły być lepiej napisane.

Teksty, które utkwiły w pamięci to:
„Płomień” autorstwa Akuumo,
„Duch tuneli” autorstwa Pawła „PalBala” Balcerka,
„Pazury i kły” autorstwa malegonosorozca,
„Obietnica” autorstwa Dariusza „Stalkera1982”...

Powrót do Uniwersum Metro 2033 całkiem udany.
Jak to bywa w przypadku zbiorów opowiadań są te lepsze i te gorsze.
Napisane przez amatorów językiem na różnym poziomie.
Lektura dla miłośników postapo i UM.
Plusy:
- poziom opowiadań wyższy od wydanych później (moim zdaniem);
- kolejne ciekawe spotkania w świecie postapo;
- pojawienie się wielu elementów fabuły w Polsce;
- nawet po nuklearnej zagładzie ludzie troszczą się tylko o władzę i pieniądze;
- dość dobre opisy spotykanych potworów;
- jak dla mnie najlepsze to „Pazury i kły” oraz „Duch tuneli”.
Minusy:
- bardzo nierówny poziom opowiadań, nie będę wskazywał tych najsłabszych;
- trochę brak oryginalnych pomysłów, jednakowy schemat opowiadań.
Ogółem książka może nie rewelacyjna, ale dobra.

Powrót do Uniwersum Metro 2033 całkiem udany.
Jak to bywa w przypadku zbiorów opowiadań są te lepsze i te gorsze.
Napisane przez amatorów językiem na różnym poziomie.
Lektura dla miłośników postapo i UM.
Plusy:
- poziom opowiadań wyższy od wydanych później (moim zdaniem);
- kolejne ciekawe spotkania w świecie postapo;
- pojawienie się wielu elementów fabuły w Polsce;
-...

Większość opowiadań trzyma klimat pierwszej części trylogii Metra i to duży plus. Każde jest jednak krótkie nawet jak na opowiadanie przez co czułem niedosyt. Całkiem nieźle jak na opowiadania fanów i myślę że kiedyś sięgnie po kolejne opowiadania z tego uniwersum.

Większość opowiadań trzyma klimat pierwszej części trylogii Metra i to duży plus. Każde jest jednak krótkie nawet jak na opowiadanie przez co czułem niedosyt. Całkiem nieźle jak na opowiadania fanów i myślę że kiedyś sięgnie po kolejne opowiadania z tego uniwersum.

Są opowiadania lepsze, są gorsze, ale wszystkie mają podobny, wyrównany poziom. Miła i szybka lektura.

Są opowiadania lepsze, są gorsze, ale wszystkie mają podobny, wyrównany poziom. Miła i szybka lektura.

Bardzo nierówne. Przyjemnie sie czytało i dość szybko, ale chyba żadne opowiadanie nie zostanie ze mną na dłużej. Ze dwa razy miałem jakieś większe emocje na chwilę, a tak to...takie tam czytadło. 100 stron więc biegusiem....

Bardzo nierówne. Przyjemnie sie czytało i dość szybko, ale chyba żadne opowiadanie nie zostanie ze mną na dłużej. Ze dwa razy miałem jakieś większe emocje na chwilę, a tak to...takie tam czytadło. 100 stron więc biegusiem....

Ebook

Ebook